Źródło: http://www.empik.com/basniobor-klucze-do-wiezienia-demonow-mull-brandon,p1069255004,ebooki-i-mp3-p
Baśniobór to magiczny rezerwat, schronienie dla fantastycznych stworzeń z baśni, mitów i legend. Mieszkają w nim wróżki, fauny, podstępne czarownice i inne baśniowe istoty, niewidzialne dla zwykłych śmiertelników. Nasi klubowicze wyruszyli w literacką podróż po świecie „Baśnioboru” autorstwa Brandona Mulla. Tym razem czytaliśmy ostatnią część tego popularnego cyklu „Klucze do więzienia demonów”, w którym poznajemy dalsze losy i niezwykłe przygody rodzeństwa : Setha i Kendry. Akcja powieści jest dynamiczna, pełna niespodzianek, fani poprzednich części „Baśnioboru” będę usatysfakcjonowani fabułą. Bohaterowie w porównaniu z pierwszym tomem są dojrzalsi, co jednak nie chroni ich przed błędami i trudnymi wyborami. Zmierzenie się z wrogim Sfinksem i odnalezienie pięciu artefaktów stanowią główny trzon powieści. Czytelnicy zgodnie stwierdzili, że ilość wydarzeń, bohaterów wymaga dużego skupienia podczas czytania. Niestety aby zrozumieć ostatnią część trzeba zapoznać się z wcześniejszymi książkami tego cyklu, które są ze sobą ściśle powiązane. Bez ich znajomości szybko zniechęcimy się historią i wyda nam się ona bardzo skomplikowana.
W trakcie spotkania dzieci dowiedziały się wielu ciekawostek o autorze „Baśnioboru”. Brandon Mull to amerykański pisarz, inspirujący się powieściami J. R. R. Tolkiena, J. R. Rowling, C. S. Lewis`a. Autor ma także oficjalną stronę internetową, na której można znaleźć ciekawe wywiady z pisarzem, porady dotyczące pisania. Niezwykle prezentowało się biuro pisarza, wypełnione różnymi , fantastycznymi figurkami postaci z powieści. Mają one inspirować do pisania i pobudzać wyobraźnię. Zainicjowało to rozmowę o naszych przyzwyczajeniach, rytuałach związanych z pisaniem. Niektórzy z klubowiczów przyznali się, że pomysły do swoich opowiadań, czy szkolnych wypracowań, czerpią z książek. Są też wśród naszych czytelników osoby, które tworzą, pisząc najczęściej „do szuflady”. Wszyscy jednak zgodnie stwierdzili, że to dzięki literaturze potrafią i lubią pisać, czerpiąc z tego przyjemność i satysfakcję.
